Bijengif

Het angelapparaat in het achterlijf van de bij.

De productie van bijengif.

Bijengif (Latijn: Apium venenum) wordt geproduceerd in het angelapparaat van de werksterbijen en van de koningin. Darren steken niet en produceren dus ook geen bijengif.

Werksterbijen produceren het bijengif vanaf een leeftijd van circa 3 dagen. Bij een leeftijd van circa 15 dagen (vooruitlopend op hun taken als wachtbij of buitendienst) is de gifblaas geheel gevuld met een inhoud van 0,3 milligram.

Zomerbijen kunnen gedurende een periode van 20 dagen bijengif blijven produceren. Na het ledigen van de ledigen van de gifblaas wordt deze dan gewoon weer gevuld.

De samenstelling van bijengif.

De belangrijkste stoffen die samen het bijengif vormen zijn;

• Phospholipase A ca 10% en enkele andere enzymen,
• Histamine 1%
• Mellaittine 50%
• Apamine 2%
• Peptide zoals Histamine, en Serotonine 20%
• Dopamine 0,5%
• Noradrenaline 0,5%

verder nog phospholipide, suikers, aminozuren en mineraalstoffen.

Toepassingen van bijengif.

• Ontstekingsremmer,
• Antireumatische behandeling,
• M.S. therapieën,
• Cholesterol verlagend,
• Bevorderlijk bij hartklachten,
• Antibacterieel en stralingbeschermend,
• Pijnbestrijding.
• Als basisstof voor pharmaceutische producten,
• Therapie tegen bijenallergie.

Het oogsten van bijengif.

Het oogsten van bijengif gebeurt zonder schade aan de bijen, ze ledigen alleen hun gifblaas. Het gebeurt met behulp van het (maximaal zo'n 30 minuten) voor de vliegopening van een bijenkast plaatsen van een metalen raster dat onder stroom staat. Onder dat raster zit een glazen plaat om het bijengif op te vangen.

In het begin zullen vooral de terugkerende vliegbijen

• op het raster landen,
• door de stroomprikkel gaan steken, en
• bijengif vanuit de gifblaas naar buiten pompen.

Vervolgens komen er steeds meer bijen op het raster af vanwege de bij een bijensteek vrijkomende alarmferomonen.

Het gif droogt op de glazen plaat in, waarna het er vanaf wordt geschraapt, schoongemaakt en ingevroren of gevriesdroogd.