Varroabestrijding

Bij aanvang van de varroa plaag werd deze mijt succesvol bestreden met Apistan, maar inmiddels is de varroamijt resistent geworden voor dit middel.

Momenteel worden de volgende methoden van varroabestrijding toegepast:

• bestrijding met oxaalzuur
• bestrijding met mierenzuur
• bestrijding op basis van thymol,
• de poedersuikerbehandeling)
• de darrenraatmethode
• de rotatiemethode, en
• varroabestrijding door de bijen zelf.

Thymol, mierenzuur en oxaalzuur zijn namen die chemisch klinken, maar deze stoffen komen ook in de natuur voor (en bijvoorbeeld ook in honing) en zijn biologisch afbreekbaar. In de natuur gaat het meestal wel om lagere doses en het toepassen va deze middelen moet daarom wel met beleid in de voorgeschreven hoeveelheden gebeuren. Sommige van de hierbij gebruikte middelen (zoals oxaal- en mierenzuur) mogen niet te snel in hetzelfde bijenvolk worden herhaald. Bovendien zijn niet alle methoden in staat om ook de mijt in het gesloten broed te treffen zodat die methoden alleen zinvol toegepast kunnen worden in een broedloze periode.

Varroabestrijding is niet alleen een zaak van planning, maar ook van een juiste timing. De meeste volkssterfte vindt immers plaats in (de aanloop naar) de winter. Het is daarom van het grootste belang dat met name de winterbijen worden gevormd bij een zo laag mogelijke varroadruk.

Zonder voorafgaande varroabestrijding worden winterbijen juist gevormd in een periode met een maximum aan varroa (aangezien er in het najaar steeds minder broed is zodat de verhouding 'varroa:broed' steeds groter wordt).