Kurkkast
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
In 1997/1998 maakte en testte Jan Tempelman een kast van kurk. Hij gebruikte daarbij platen van samengeperste snippers kurk zonder bindmiddel.
Tempelman kwam tot de volgende bevindingen:
- De wanden moeten dikker worden dan bij houten kasten want het materiaal is erg slap en breekt gemakkelijk.
- Jan handhaafde daarom de gekochte plaatdikte van 30 mm terwijl hij oorspronklijk van plan was om het materiaal dunner te zagen.
- De bijen knagen niet aan de kurk tenzij er sprake is van kieren met enig lichtval.
- Bij de zaagsneden aan de boven en onderkant ontstaan dergelijke kiertjes waaraan de bijen dus wel gaan knagen (wellicht is dit op te lossen door daar over de volle breedte (i.c. 30 mm) een latjes te lijmen).
- Aan het buitenoppervlak is veel vochtopname: "dat was wel zodaning dat de kast/de kamers na de herfst geheel groen van de alg waren uitgeslagen. Kun je dat bij een houten kast eenvoudig met een borstel en water verwijderen. Hier lukte dat geheel niet".
Tempelman's algehele conclusie: "voor mij is het toch niet het ideale materiaal, hoewel het zeer milieuvriendelijk, redelijk gemakkelijk te verwerken, en handig in gebruik (licht) is."
Let wel: Templeman's conclusie betreft samengeperste snippers kurk. Immers, in Spanje en Portugal wordt er nog steeds (ook) geïmkerd met bijenklossen van kurk. De hierbij gebruikte kurk is echter zoveel mogelijk zoals het van de boom komt uit één stuk.