Stalkaars
(Latijnse naam: Verbascum densiflorum)
Omschrijving en kenmerken
De meeste soorten van het geslacht Toorts (Verbascum) zijn tweejarig, en zo ook de Stalkaars. In het eerste jaar blijft het bij de vorming van een wortelrozet. Pas in het voorjaar van het tweede levensjaar verschijnt de bloemstengel. Na de bloei sterft de plant af. De plant is op droogte ingesteld: de viltig behaarde bladeren lopen af naar, en rondom, de stengel, waardoor het regenwater naar de wortel geleid wordt. De beharing vermindert verdamping.
De 3 tot 5 centimeter grote gele bloemen van de Stalkaars zitten zo dicht op elkaar dat de bloeistengel vaak bijna niet meer te zien is. Een plant kan wel tot ongeveer 200 bloemen dragen. Het latijnse densiflorum betekent dan ook dichtbloemig.
Er zit allesbehalve een logische volgorde in het bloeitijdstip van al die bloemen: willekeurig langs de stengel staan telkens her en der een paar bloemen in bloei.
De bloemen van alle toortsen ruiken heerlijk zoet, en daarom komen er waarschijnlijk ook zo veel verschillende insectensoorten op de stalkaars af. De zoete geur wordt bij de toortsen echter niet veroorzaakt door nectariën, maar is te danken aan het ongewoon hoge suikergehalte van de bloemblaadjes.
De stalkaars produceert met al die bloemen uiteindelijk ook een grote hoeveelheid (tot 60.000) zaden die zich in een doosvrucht bevinden voordat ze worden verspreid. In losgewerkte grond komen er veel tot ontkieming.
De Stalkaars lijkt veel op de Koningskaars, maar de Koningskaars heeft onder andere kleinere bloemen.
- Bloeiperiode: juli - oktober
- Grootte: tot 250 centimeter hoog
- Bevlieging door honingbijen: (p)3
- Kleur stuifmeel: oranje
Filmpje
Onderstaande opnamen zijn van 4 september 2011 (09:30 uur) te Apeldoorn.