Bankorf
Bankorven zijn er in grote variatie terug te vinden in wat men noemt “de oude imkerij” van heel de westerse wereld.
De gekozen afbeeldingen dienen als afweer tegen bijendieven, honingjagers, onweer en andere bedreigingen. Dikwijls moeten zij een magische bescherming bieden tegen invloeden van kwade geesten. Het gezicht van de afbeelding biedt daartoe een “boze blik” en heeft een starre , dreigende uitdrukking.
Het “aanzeggen” van de dood van een huisvader aan zijn bijen komt al voor in een oud Grieks gedichtje uit de 5e eeuw voor Christus en hangt samen met oude mythen rond bijen en gestorvenen. Als iemand zijn laatste adem uitblaast, betekent zulks, dat zijn ziel van hem weg vliegt; de ziel werd in het algemeen gezien als een bij. De ziel van de dode vertoont zich vaak in de droom aan de nog levende dierbaren en zij doet dat in de gedaante van een bij. Ook de ziel van een nog levende mens kan hem in zijn slaap verlaten en zich in de droom vertonen aan anderen; daarna keert de ziel terug. Wordt zij daarin gehinderd, dan heeft die persoon zijn laatste adem, dat is zijn ziel, uitgeblazen. De bij vliegt definitief van hem weg en keert niet terug. Het aanzeggen is een bede aan de voorvaderen de ziel van de gestorvene te komen halen en haar op te nemen in haar beschermende woning. Daar is ook de honing, die als voedsel dient voor de gestorven ziel.
De relatie tussen bijen en gestorvenen komt ook tot uitdrukking in de primitieve angstgevoelens die rond bijen kunnen optreden: een zwerm bij een hoeve voorspelt de dood van de huisvader en is daardoor zeer bedreigend. Ook een bij die het huis binnenkomt, kan een spoedige dode voorspellen; een voorvader komt een ziel ophalen
" Laat er nu tussen mijn oude bijenspullen nog een authentieke bankorf staan. Het is een ca 100 jaar oude Drentse buikkorf bestreken met koemest en een prachtig masker in houtsculptuur. Links en rechts boven bij de inplanting van de neus zie je de 2 vlieggaten, als kleine donkere overlangse driehoekjes. In- en uitgaand verkeer gescheiden door een middenberm " Schrijft Piet Jager.