Gerstungkast
Omschrijving
De Gerstungkast (Gerstungbeute) is de latere naam van wat eerder de Thüringerkast (Thüringer Beute) heette.
De Gerstingbeute werd ontwikkeld door Pfarrer (predikant) Ferdinand Gerstung (1860 - 1925), en was toen groter dan andere bijenkasten omdat hij van mening was dat de door Dzierzon gepromote achterbehandelingskast geen recht aan de bijen deed.
Gerstung voorzag zijn Thüringer Ständerbeute van een grote broedkamer, 12 broedramen in Warme bouw met een afmeting van 25 breed bij 40cm hoog, met daarboven een honingkamer met 11 ramen van 25 cm breed bij 20 cm hoog. De voorwand is dubbel. Kast uit 1 stuk, dus geen losse bodem.
Afstandsregeling: afstandsbeugeltjes aan de rechterzijlat op de voorkant, aan de linkerzijlat op de achterkant. Achter afgesloten door ruit in lijst, stromat en los deksel.
Honingzolder enkelwandig, valt in de broedkamer en kan dus in regenen. Honingzolder alleen boven behandelbaar. Broedkamer boven en achter.
Aldus kwam Gerstung in de broedkamer tot grootte-verhoudingen die overeenkwamen met die van Langstroth, alleen had hij de hoogte en breedte andersom.
Toen Gerstung van de amerikaanse maten vernam kantelde hij het ontwerp van zijn broedraam en deed hij daarin ramen van 25 cm hoog en 40 cm breed in koude bouw. De honingkamer paste hij overeenkomstig aan. Aldus introduceerde hij dergelijke bovenbehandelingskasten in Duitsland.
Gerstung noemde deze bovenbehandelingskast verrassend een Lagerbeute omdat de broedramen veel breder dan hoog zijn. Dit was een denkfout, want ook in zijn eigen definitie is een Lagerbeute een kast waarin de broed- en honingramen achter elkaar staan (in plaats van bovenop elkaar).
Datering
1900
Voorkomen
Duitsland, maar ook in Nederland [1]
Voetnoten
- ↑ A. Hartkamp, artikel "De Thüringer Kast" in het tijdschrift 'Bijenteelt" november 1909; te lezen in het Groentjes-archief