Huber

De Zwitser François Huber (1750-1832) was een bijzonder intelligente man, en imker in hart en nieren. Hij werd blind toen hij 17 was. Ieder ander zou het imkeren hebben opgegeven, maar zo niet deze vechter. Hij liet een doorbladerbare kast bouwen, een kast in boekvorm.

Als Huber zijn bijen wilde observeren, liet hij zijn vrouw en nog vaker zijn knecht (François Burnens) door het boek bladeren. Hij gaf aanwijzingen over wat zij in het bijzonder moesten bekijken en zij vertelden hem nauwkeurig wat zij waarnamen. Zijn bevindingen liet hij opschrijven; zij vormen de basis voor zijn voornaamste boek "Nouvelles observations sur les abeilles" (in de vorm van brieven aan zijn vriend Bonnet 1789).

Huber's belangrijkste ontdekkingen:

• De basis van propolis.
  • Anderen in zijn tijd deden pogingen door middels van latjes en raampjes het imkeren te vergemakkelijken. Bijen echter kitten echter alles groter of kleiner dan de toen nog onbekende bijenruimte met propolis of was aan elkaar vast en dit maakte dat successen uitbleven. Huber ontdekte dat de bijen grondstoffen voor propolis van knoppen van bomen en struiken weghalen.
• De bruidsvlucht.
  • Swammerdam beweerde in 1667 dat de sterke lucht van het uitgeworpen zaad van de dar de moer bevruchtte. De bevruchting zou aldus in het volk plaatsvinden. Huber weerlegt deze stellingen en ontdekt in 1792 dus de bruidsvlucht. Wel was hij het ermee eens, dat moeren uit dezelfde bevruchte eitjes ontstaan als ook de werksters. Dit bracht hem als eerste tevens op het idee, dat je zou kunnen overlarven en waarschijnlijk liet hij het zijn hulp in praktijk brengen.
• Huber is ook degene, die als eerst opmerkt, welk een schade wasmotten aanbrengen aan de raat.

Bronnen

• Hennie Oude Essink. Kopstukken uit de imkerij: François Huber