Struikheide

(Latijnse naam: Calluna vulgaris)

Omschrijving en kenmerken

Struikheide is de enige soort in het geslacht Calluna. Onderscheid met heide-soorten uit het geslacht Dopheide (Erica) is gemakkelijk te maken door te letten op de bladen (eigenlijk miniblaadjes): die zijn tegenoverstaand bij de struikheide en staan in kransen bij de dopheide.

Voordat dit onderscheid werd gemaakt had struikheide de wetenschappelijke naam Erica vulgaris. Pas in het begin van de negentiende eeuw werd de naam Calluna vulgaris gebruikt. Calluna is afgeleid van het Griekse kalluno wat schoonmaken en versieren betekent. Van de struiken werden bezems en borstels gemaakt. Struikheide wordt daarom ook wel bezemheide genoemd.

Struikheide is een pionierplant die voorkomt op arme zandgronden en in kalkarme duinen. Zodra gronden rijker aan voedingstoffen worden wordt de struikheide verdrongen door ander planten. Velden met struikheide blijven daarom meestal alleen in stand dankzij begrazing door heideschapen (die de verdringende planten opeten, en waarvan de mest voor een groot deel 's avonds in de stal terecht komt, en vroeger werd ingezet op de akkertjes) of door het periodiek afgraven van de bovenlaag. Struikheide komt ook voor in gebergtes boven de boomgrens, daar vindt in ieder geval geen verdringing door bomen plaats.

De nectar van de struikheide is gemakkelijk te bereiken, ook door insecten met een wat kortere tong. Als de temperatuur tot ongeveer 10°C daalt, stopt de nectarafscheiding. Voor een goede heidehoning-oogst, is een natte zomer en een warme zonnigen herfst met liefst dauwnachten nodig.

Het stuifmeel van de struikheide heeft een grijze kleur, de stuifmeelklompjes zijn (door toegevoegde nectar) echter grijsbruin.

• Bloeiperiode: juli - september
• Grootte: tot 50 centimeter hoog
• Suikerproductie per bloem per dag: 0,12 milligram
• Bevlieging door honingbijen: (np)5

Pollen informatie

• Kleur: grijsbruin

Verwijzingen en bronnen

• Naar het overzicht Drachtplanten